ਸੁਖਰਾਜ ਮਾਨ ਮੌੜ - ਆਰਸੀ 'ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੇਦ

ਆਰਸੀ ‘ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੇਦ
ਸਾਹਿਤਕ ਨਾਮ: ਸੁਖਰਾਜ ਮਾਨ ‘ਮੌੜ’
ਅਜੋਕਾ ਨਿਵਾਸ: ਵਿਸ਼ਾਖਾਪਟਨਮ, ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ
ਆਰਸੀ ਨਾਲ਼ ਸੰਪਰਕ ਸਰੋਤ: ਫੇਸਬੁੱਕ
=====

ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗ
ਨਜ਼ਮ

ਅੱਜ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ
ਉਸੇ ਕੈਫੇ ਵਿੱਚ ਫਿਰ ਮਿਲ਼ਦਾ ਹਾਂ

ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗ

ਤੇਰਾ ਚਿਹਰਾ ਵੀ ਉਹੀ

ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗ

ਤੇਰੀ ਮੁਸਕਾਨ ਵੀ ਉਹੀ

ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗ

ਤੇਰੇ ਜਿਸਮ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਵੀ ਉਹੀ

ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗ

ਤੇਰਾ ਕੌਫ਼ੀ ਦਾ ਸਵਾਦ ਦੱਸਣਾ ਵੀ ਉਹੀ

ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗ

ਤੇ ਅਖੀਰ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਣ ਲੱਗਦਾ ਏ

ਤੂੰ ਬਦਲਦੀ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ???

ਪੀਜ਼ੇ ਦੀਆਂ ਕੀਮਤਾਂ ਤਾਂ ਨਿੱਤ ਬਦਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ

ਤੇ ਫੇਰ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰਾ ਪੀਜ਼ੇ ਨਾਲ਼ ਤੇਰੀ ਤੁਲਨਾ ਕਰਨਾ

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਬਕਵਾਸ ਖ਼ਿਆਲ ਲਗਦੈ

ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ ਹੀ ਬਕਵਾਸ ਬਣ ਚੱਲਿਆਂ ਹਾਂ

ਦਿਨ-ਬ-ਦਿਨ

ਤੇ ਫਿਰ ਇਸ ਸਭ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਲਈ

ਮੈ ਇਕ ਬਹਾਨਾ ਘੜ ਲੈਨਾਂ

ਮੈਂ ਵੀ ਤਾਂ ਉਹੀ ਹਾਂ

ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗ

=====

ਪਿਆਸ
ਨਜ਼ਮ

ਪਿਆਸ
ਰਾਤੀਂ ਮੈਨੂੰ ਕ਼ਬਰਿਸਤਾਨ ਲੈ ਗਈ

ਆਪਣੇ ਨਾਲ਼

ਮੈਂ ਆਹਿਸਤਾ ਆਹਿਸਤਾ ਪੱਬ ਰੱਖਾਂ

ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚ

ਮਤੇ ਮੁਰਦੀਆਂ ਦੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਜਾਗ ਹੀ ਨਾ ਜਾਣ

ਤੇ ਉਹ ਬੇਧੜਕ ਬੇਝਿਜਕ

ਆਪਣੇ ਕੂਲ਼ੇ ਪੈਰਾਂ ਨਾਲ਼

ਪੂਰਾ ਕ਼ਬਰਿਸਤਾਨ ਗਾਹੀ ਜਾਵੇ

ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ

ਕਿਉਂ ਡਰਦੈਂ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਸਪਰਸ਼ ਤੋਂ

ਇਹ ਤਾਂ ਆਪ ਵਿਚਾਰੀਆਂ ਪਿਆਸੀਆਂ ਨੇ

ਕਿਸੇ ਦੇ ਸਪਰਸ਼ ਦੀਆਂ

ਜਦ ਵਾਪਿਸ ਮੁੜੇ

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਿਆ

ਰੂਹਾਂ ਦੀ ਪਿਆਸ ਮਿਟ ਚੁੱਕੀ ਸੀ

ਤੇ ਮੇਰਾ ਅੰਦਰ ਸੁੱਕਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ
=====

ਗੁੰਮਨਾਮ ਔਰਤ
ਨਜ਼ਮ

ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਤਾਂ ਨਹੀਂ

ਪਰ ਮੈਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਤਾਂ ਬੜੀ ਹੋਵਾਂਗੀ

ਜਿਸ ਦਿਨ ਕਿਵੇਂ ਨਾਂ ਕਿਵੇਂ

ਬਚਦੀ-ਬਚਾਉਂਦੀ

ਘਰਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਨੂੰ
ਅੱਗ ਲਾਉਂਦੀ

ਆ ਪਹੁੰਚੀ

ਇਕ ਨਰਮ ਲੋਥੜਾ ਬਣ ਕੇ

ਪਰੀ ਬਣਨ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਭਰ ਕੇ

ਇਹ ਸੰਸਾਰ ਤੱਕਣ,

ਮੇਰੇ ਅਜ਼ਾਦ ਹਵਾ 'ਚ

ਮਸਤੀ ਨਾਲ਼ ਵਿਚਰਨ ਦੇ

ਉਮਰ ਦੇ ਵਧਣ ਨਾਲ਼

ਲਗਾਮਾਂ ਕਸਦੀਆਂ ਗਈਆਂ,

ਹਰ ਨਵਾਂ ਸਾਲ

ਮੇਰੇ ਉੱਭਰਦੇ ਜਿਸਮ ਲਈ

ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸੰਗਲ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦਾ,

ਤੇ ਮੇਰਾ ਹਰ ਖ਼ਾਬ

ਮੇਰੇ ਲਈ ਹਸੀਨ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਘਾਟੀ ਨਹੀਂ

ਇੱਕ ਉਜਾੜ ਜੰਗਲ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦਾ,

ਤੇ ਇੱਕ ਅਰਸੇ ਬਾਅਦ

ਉਹੀ ਖ਼ਾਬਾਂ ਦਾ ਵੀਰਾਨ ਜੰਗਲ

ਮੇਰਾ ਸਹਾਰਾ ਮੇਰੀ ਪਹਿਚਾਣ ਬਣਿਆ,

ਜਦ ਮੇਰਾ ਦੋ ਦੋ ਘਰਾਂ ਦਾ

ਆਪਣਾ ਸੰਸਾਰ

ਮੇਰੇ ਲਈ ਅਣਜਾਣ ਬਣਿਆ,

ਮੇਰੇ ਗ੍ਰੰਥ ਪੜ੍ਹਨ ਦੇ ਅਰਮਾਨਾਂ ‘ਤੇ

ਬਸ ਗ੍ਰੰਥੀ ਦੀਆਂ ਚਾਰ ਲਾਈਨਾਂ ਨੇ

ਬਰੇਕਾਂ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀਆਂ,

ਤੇ ਮੇਰੇ ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਦੀ ਪਤਨੀ

ਬਣਨ ਦੀਆਂ ਰੀਝਾਂ

ਵਿਆਹ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਰਾਤ ਨੇ ਹੀ ਮੁਕਾ ਦਿੱਤੀਆਂ,

ਹੁਣ ਤਾਅਨੇ ਮਿਹਣਿਆਂ ਦੀ ਅੱਗ

ਸਾੜ ਦਿੰਦੀ ਏ

ਮੇਰੇ ਜੰਗਲ ਨੂੰ

ਤੇ ਏਸ ਜੰਗਲ ਦਾ ਧੂੰਆਂ

ਬਦਲ ਦਿੰਦੈ

ਮੇਰੇ ਕਾਲੇ ਸ਼ਾਹ ਵਾਲ਼ਾਂ ਨੂੰ

ਚਾਂਦੀ ਰੰਗੇ ਉਲਝੇ ਝਾਟੇ ‘ਚ

ਤੇ ਆਖ਼ਿਰ ਮੈਂ

ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ

ਇੱਕ ਗੁੰਮਨਾਮ ਔਰਤ
======
ਸਭ ਕੁਛ ਬਦਲਦਾ ਰਹਿੰਦੈ

ਨਜ਼ਮ

ਖ਼ਿਆਲ, ਮੂਡ, ਅਦਾ, ਫ਼ਿਜ਼ਾ

ਸਭ ਕੁਛ ਬਦਲਦਾ ਰਹਿੰਦੈ

ਫੇਰ ਵੀ ਮੈਂ ਭਟਕਦਾ ਨਹੀਂ

ਪਰ ਕੋਈ ਚੀਜ਼

ਸਥਿਰ ਰਹਿੰਦੀ ਏ

ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ

ਜਿਹੜੀ ਮੇਰੇ ਪਛਾਣ ‘ਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ

ਪਰ ਏਨਾ ਜ਼ਰੂਰ ਜਾਣ ਗਿਆ ਹਾਂ

ਕਿ ਓਹ ਸਥਿਰਤਾ

ਮੈਨੂੰ ਭਟਕਾਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ........