Friday, March 8, 2013

ਆਰਸੀ ‘ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੇਦ – ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ - ਯਾਦਾਂ




ਆਰਸੀ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੇਦ
ਸਾਹਿਤਕ ਨਾਮ: ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ
ਅਜੋਕਾ ਨਿਵਾਸ
ਦੁਬਈ, ਯੂ ਏ ਈ
ਆਰਸੀ ਨਾਲ਼ ਸੰਪਰਕ ਸਰੋਤ - ਫੇਸਬੁੱਕ
=======
ਇਕ ਕੁੜੀ ਭਾਗ-੩
ਯਾਦਾਂ
ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਕਾਲਜ ਜਾਣ ਲਈ ਬੱਸ ਵਿਚ ਬੈਠੇ, ਉਹ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ ਸੀ.... ਗੁਲਾਬੀ ਭਾਹ ਮਾਰਦਾ ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦਾ ਰੰਗ, ਉਸਦੀਆਂ ਝੁਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਪਲਕਾਂ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਸੜਕ ਕੰਢੇ ਲੱਗੇ ਸਫੈਦੇ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਤੇਜ਼ ਤੇਜ਼ ਪਿੱਛੇ ਨਿਕਲ਼ ਜਾਣ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਬੇਚੈਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।

 ਮੈਂ ਉਸ ਪਲ ਨੂੰ ਉਥੇ ਹੀ ਰੋਕ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਮੇਰੇ ਵਸ
ਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੁਛ, ਨਾ ਉਹ ਸਮਾਂ ਤੇ ਨਾ ਉਹ ਦਿਲ ਦੀ ਤੜਪ, ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਬੱਸ ਉਸਨੂੰ ਵੇਖੀ ਜਾਵਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਕੁਦਰਤੀ ਨਜ਼ਾਰੇ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਕ਼ੈਦ ਕਰਨ ਦੀ ਤੜਪ ਇਕ ਸੈਲਾਨੀ ਵਿਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਹਾਲ ਕੁਝ ਮੇਰਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਬੱਸ ਆਪਣੀ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਗਤੀ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਵਧੇਰੇ ਤੇਜ਼ ਗਤੀ ਨਾਲ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ।

ਮੈਂ ਡਰਦੇ ਡਰਦੇ ਨੇ ਉਸਦੇ ਹੱਥ
ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਿਆ ਸੀ.... ਡਰਦਾ ਸਾਂ ਕਿਤੇ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਗ਼ਲਤ ਨਾ ਸਮਝ ਲਵੇ, ਪਰ ਇਹ ਮੇਰੇ ਉਸ ਪ੍ਰਤੀ ਪਿਆਰ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਮਾਤਰ ਹੀ ਸੀ, ਮੇਰੇ ਮਨ-ਅੰਤਰ ਚ ਚੱਲ ਰਹੇ ਭੂਚਾਲ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗਿਆਂ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤਾ ਸਮਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਗਿਆ ਉਸਨੇ ਝੱਟ ਦੂਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੀ ਬਾਂਹ ਵਿਚ ਰੱਖਦਿਆਂ ਬੋਲੀ ਸੀ ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਹੱਥ ਏਦਾਂ ਨਹੀ, ਏਦਾਂ ਫੜੀਦਾ ਹੈਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਹ ਖਿੜ ਖਿੜਾ ਕੇ ਹੱਸ ਪਈ, ਮੈਂ ਉਸ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸਨੇ ਪਲਕਾਂ ਝੁਕਾ ਲਈਆਂ।

ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਇਸ ਸਹਿਜ ਸ਼ਰਾਰਤ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਤੱਕ ਆਪਣੇ ਵਿਚ ਸਮੇਟੀ ਅੱਜ ਤੀਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਕਈ ਲੰਬੇ ਪੈਂਡੇ ਤੈਅ ਕਰ ਆਇਆ ਹਾਂ। ਅੱਜ ਵੀ ਕਾਲਜ ਵਾਲ਼ੇ ਰਾਹੇ ਜਦੋਂ ਕਿਤੇ ਰੋਡਵੇਜ਼ ਦੀ ਕਿਸੇ ਲਾਰੀ ਵਿਚ ਬਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਉਸ ਅਹਿਸਾਸ ਨੂੰ ਧੁਰ ਅੰਦਰ ਤੀਕ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਰੁੱਖ ਤੇਜ਼ ਤੇਜ਼ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਨਿਕਲ਼ਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਬਾਰੀ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਬੈਠੀ ਉਸ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਟੋਲਦਾ ਹਾਂ ਜਿਵੇਂ ਉਹਨਾਂ ਤੇਜ਼ ਗੁਜ਼ਰਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਵਿਚੋਂ ਉਹ ਅੱਜ ਵੀ ਕਹਿ ਰਹੀ ਹੋਵੇ ਸਰਦਾਰ ਜੀ! ਹੱਥ ਏਦਾਂ ਨਹੀ, ਏਦਾਂ ਫੜੀਦਾ ਹੈ....ਤੇ ਉਸਦਾ ਉਹ ਹਾਸਾ ਮੇਰੇ ਧੁਰ ਅੰਦਰ ਤੀਕ ਗੂੰਜ ਉੱਠਦਾ ਹੈ ਤੇ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਅਸੀਮ ਆਨੰਦ ਦੀ ਅਵੱਸਥਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ.... ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ਼-ਨਾਲ਼ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।

Saturday, February 16, 2013

ਹਰਮਨ ਜੀਤ - ਆਰਸੀ 'ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੇਦ - ਨਜ਼ਮ



ਆਰਸੀ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੇਦ
ਸਾਹਿਤਕ ਨਾਮ: ਹਰਮਨ ਜੀਤ
ਅਜੋਕਾ ਨਿਵਾਸ: ਮਾਨਸਾ, ਪੰਜਾਬ
ਆਰਸੀ ਨਾਲ਼ ਸੰਪਰਕ ਸਰੋਤ: ਫੇਸਬੁੱਕ
=====
ਵੇ ਮੈਂ ਆਵਾਜ਼ ਵਰਗੀ ਹਾਂ....
ਨਜ਼ਮ
ਗੁਟਕਦੇ ਬੁਲਬੁਲਾਂ ਵਾਕਣ
ਤੇਰੇ ਦੋ ਹੱਥ ਚੁੰਮ ਲਾਂ 'ਗੀ
ਛਣਕਦੀ ਵੰਗ ਤੋਂ ਚੋਰੀ
ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸੰਗ ਤੋਂ ਚੋਰੀ।

ਵੇ ਮੈਂ ਆਵਾਜ਼ ਵਰਗੀ ਹਾਂ
ਤੇਰੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ 'ਚੋਂ ਕਿਰਦੀ ਹਾਂ
ਜੋ ਆਪਣੀ ਬਾਤ ਪਾਉਂਦੇ
ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਸੰਗ ਤੋਂ ਚੋਰੀ।

ਜਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ੋਰ ਕਿੰਨਾ ਹੈ
ਪਤਾ ਨਈ ਹੋਰ ਕਿੰਨਾ ਹੈ
ਸਮੇਂ ਦੀ ਅੱਖ ਤੋਂ ਛੁਪ ਕੇ
ਹਵਾ ਦੇ ਰੰਗ ਤੋਂ ਚੋਰੀ।

ਵੇ ਤੈਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਜਲ਼ ਪੈਂਦੀਆਂ
ਮੱਥੇ 'ਚ ਫੁੱਲਝੜੀਆਂ
ਗੁਲਾਬੀ ਪੋਸ਼ ਵੀ ਹੱਸਦੈ
ਮਰਮਰੀ ਅੰਗ ਤੋਂ ਚੋਰੀ।

ਸੁਲਗਦੇ ਚੇਤਿਓਂ ਕੱਢ ਕੇ
ਤੁਰਾਂਗੀ ਤਪਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ
ਵੇ ਮੈਂ ਕਕਰੀਲੀਆਂ ਪੌਣਾਂ ਦੇ
ਪੋਹੀ ਡੰਗ ਤੋਂ ਚੋਰੀ।

ਦਮਾਂ ਦੀ ਢੱਡ ਪਈ ਵੱਜੇ
ਤੇ ਮੁੱਠੀ ਜਾਨ ਆ ਜਾਵੇ
ਛਣਕਦੇ ਘੁੰਘਰੂ ਖੜਤਾਲ ਤੇ
ਮਿਰਦੰਗ ਤੋਂ ਚੋਰੀ।

ਪਹਾੜੀ ਖੁੱਡ ਦੇ ਅੰਦਰ
ਕਦੋਂ ਸੁਬਕੀਲੀਆਂ ਕੂੰਜਾਂ
ਨੇ ਬਚ ਕੇ ਆਉਂਦੀਆਂ ਸੱਜਣਾ
ਚਰਗ ਦੇ ਫੰਗ ਤੋਂ ਚੋਰੀ।

ਮਿਲਾਂਗੇ ਆਬਸ਼ਾਰੀ ਮੱਸਿਆ
ਦੀ ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਆਪਾਂ
ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਤਖ਼ਤ ਤੋਂ ਚੋਰੀ
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਝੰਗ ਤੋਂ ਚੋਰੀ।

======
ਅੱਜ ਵਣਖੰਡਾਂ ਨੇ ਟਹਿਕੀਆਂ....
ਨਜ਼ਮ
ਅੱਜ ਵਣਖੰਡਾਂ ਨੇ ਟਹਿਕੀਆਂ
ਕੁੱਲ ਧਰਤ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹਿਆ ਚਾਅ।।
ਅੱਜ ਮੇਘ ਧੂਸਰੇ ਛਟ ਗਏ
ਤੇ ਛਤਰ ਗਿਆ ਨਿੰਬਲਾ।।
ਅੱਜ ਸੁੱਤੀ ਮਿੱਟੀ ਜਾਗ ਪਈ
ਤੇ ਜਾਗ ਪਏ ਦਰਿਆ।।
ਅੱਜ ਰੱਕੜਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਹਿੱਕ 'ਤੇ
ਗਿਆ ਮਹਿਕ ਦਾ ਅੱਖਰ ਵਾਹ।।
ਅੱਜ ਸੱਭੋ ਚਸ਼ਮੇ ਬਹੁਲੀਆਂ
ਸਭ ਝਰਨੇ ਰਹੇ ਮਸਤਾ।।
ਗਏ ਪਰਬਤ ਗਿਰੀਆਂ ਚੋਟੀਆਂ
ਹੋ ਗਿੱਠ ਗਿੱਠ ਹੋਰ ਉਤਾਂਹ।।
ਕੋਈ ਫਿੱਕੀ ਜੇਹੀ ਸਰਘੜੀ
ਗਿਆ ਰੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਨ੍ਹਹਾ।।
ਅੱਜ ਨਿੱਖਰ ਆਉਣਾ ਖਿੱਤੀਆਂ
ਤੇ ਚੜ੍ਹਨਾ ਚੰਦ ਨਵਾਂ।।
ਅੱਜ ਅੱਡੀਆਂ ਨੱਚਣ ਲੱਗੀਆਂ
ਤੇ ਨੈਣ ਗਏ ਸੁਲਫ਼ਾ।।
ਅੱਜ ਜਟਾਂ ਜਟੂਰੇ ਬੋਦੜੇ ਗਏ
ਬਿਨ ਤੇਲੋਂ ਥਿੰਦਿਆ।।
ਅੱਜ ਧੁੱਪਾਂ ਧਿਆਨ ਧਰੇਂਦੀਆਂ
ਪੜ੍ਹ ਵਰਤਮਾਨ ਗੁਟਕਾ।।
ਅੱਜ ਮੌਸਮ ਨੇ ਮਿਜ਼ਰਾਬੜੇ ਲਏ
ਉਂਗਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਾ।।
ਅੱਜ ਪੌਣ ਸ਼ਰੀਹ ਦੀ ਡਾਲੀਏ
ਰਹੀ ਫਲੀਆਂ ਨੂੰ ਛਣਕਾ।।
ਪਏ ਅੱਡੀਆਂ ਚੁੱਕ ਚੁੱਕ ਵੇਖਦੇ
ਅੱਜ ਕਿੱਕਰਾਂ ਤੇ ਫਰਮਾਂਹ।।
ਕਹਿੰਦੇ ਵਾਟ ਲੰਮੇਰੀ ਮਾਰਦਾ
ਇੱਕ ਸਾਧੂ ਲੰਘ ਰਿਹਾ।।
ਜੀਹਦੇ ਮਣੀਆਂ ਮੱਥੜੇ ਸਾਹਮਣੇ
ਗਏ ਸੂਰਜ ਵੀ ਕਚਿਆ।।
ਜਿਨ ਦਸਤੀਂ ਕਸਬ ਕਹਾਣੀਆਂ
ਤੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰਾਹ।।
ਜੋ ਬ੍ਰਹਮ ਜਨੇਊ ਪਹਿਨਦਾ
ਸੂਤਰ ਨੂੰ ਦੂਰ ਵਗਾਹ।।
ਜੋ ਲੱਲੀ ਉਮਰੇ ਚੱਲਿਆ
ਪਾਂਧੇ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨੇ ਪਾ।।
ਜੋ ਅੱਥਰਾ ਹੀ ਅਲਬੇਲੜਾ
ਜੀਹਦੇ ਸੀਸ ਭੁਜੰਗੀ ਛਾਂ।।
ਓਹ ਬੇਦੜੀਆਂ ਦਾ ਛੋਕਰਾ
ਜੋ ਡਾਢਾ ਬੇਪ੍ਰਵਾਹ।।
ਜੋ ਨਾਲ ਅਸਾਂ ਦੇ ਖੇਲਿਆ
ਜੀਹਦਾ ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਪਿਆ।।
ਅੱਜ ਤੁਰਿਆ ਸਿਦਕੀ ਜੋਗੜਾ
ਚਾਨਣ ਦਾ ਦੀਪ ਜਗਾ।।
ਲੈ ਬੇ-ਥਕਾਵਟ ਪਿੰਜਣੀਆਂ
ਲੈ ਰੱਬੀ ਨਾਮ ਨਸ਼ਾ।।
ਕੀ ਆਖਾਂ ਓਹਦੇ ਬਾਬਤਾਂ
ਮੇਰਾ ਤਨ ਜਾਵੇ ਕੰਡਿਆ।।
ਯੁੱਗਾਂ ਯੁੱਗਾਂ ਦੀ ਭੈਣ ਨਾਨਕੀ
ਮੋਢਾ ਥਾਪੜਿਆ।।
ਅੱਜ ਫੇਰੂ ਸਾਜ਼ ਰਬਾਬੜੀ
'ਚੋਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਲੈਣੇ ਸਾਹ।।
ਹੁਣ ਸੱਭੋ ਟੋਏ ਪੂਰਨੇ
ਸਭ ਟਿੱਬੇ ਦੇਣੇ ਵਾਹ।।
ਹੱਥ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਚਿੱਪੀ ਇਸ਼ਕ ਦੀ
ਸਿਰ ਇਲਮ ਛਾਬੜਾ ਚਾ।।
ਸੁਲਤਾਨਪੁਰੇ ਦੀ ਵਲਗਣੋਂ
ਅੱਜ ਉੱਠਿਆ ਆਪ ਖੁਦਾ।।
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਪੈਰੀਂ ਨਾਨਕਾ ਕੁੱਲ
ਜੀਵਨ ਰੱਖ ਲਿਆ।।
ਤੇ ਤੇਰੇ ਪੈਰੋਂ ਉੱਡੀਆਂ
ਧੂੜਾਂ ਨੂੰ ਚੱਖ ਲਿਆ।।
ਮੈਨੂੰ ਚਹੁੰ ਕੂਟੀਂ ਹੀ ਜਾਪਦਾ
ਬੱਸ ਤੇਰਾ ਅਕਸ ਜਿਹਾ।।
ਇੱਕ ਰੀਝ ਕਰੇ ਦਿਲ ਨਿੱਤਰੀ
ਤੇ ਲੈਂਦਾ ਇੱਕ ਸੁਪਨਾ।।
ਜਿੱਥੇ ਯਸ਼ਬ ਮਿਲੇਂਦੇ ਸੁੱਚੜੇ
ਤੇ ਕੁਰਮ ਵਗੇ ਦਰਿਆ।।
ਤੇਰੀ ਬੁੱਕਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਾਤਸ਼ਾਹ
ਮੇਰੇ ਨਿੱਕਲ ਜਾਵਣ ਸਾਹ।।
ਤੂੰ ਡੂੰਮ-ਏ-ਖੁਦਾਈ ਥੀਂਵਦਾ
ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਡੂੰਮ ਰਹਾਂ।।
ਬੱਸ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਮਰਦਾਨੜਾ
ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਨਾਨਕਵਾ

Friday, October 19, 2012

ਨਵ ਢੇਰੀ - ਆਰਸੀ 'ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੇਦ




ਆਰਸੀ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੇਦ
ਸਾਹਿਤਕ ਨਾਮ: ਨਵ ਢੇਰੀ
ਅਜੋਕਾ ਨਿਵਾਸ: ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ, ਪੰਜਾਬ
ਆਰਸੀ ਨਾਲ਼ ਸੰਪਰਕ ਸਰੋਤ: ਫੇਸਬੁੱਕ
=====
ਸਰਪ-ਅਚੰਭੇ
ਨਜ਼ਮ
ਈਕਣ ਚੰਨ ਧਰਤੀ ਦੇ ਸਿਰ 'ਤੇ,
ਬੈਠਾ ਲਾਡ ਲਡਾਵੇ ਕਿ,
ਜੀਕਣ ਸਰਪ ਵਣਾਂ ਵਿਚ ਰਾਜਾ,
ਕੁਲਿਕ ਨਾਗ ਮਣੀ ਚੁੰਮ ਸੋਵੇ,
ਧਰਤੀ ਦੋ ਤੱਤਾਂ ਤੱਕ ਸੀਮਤ,
ਅਰਨੈਣੀ ਸੰਗ ਭੋਗ ਕਰੇਂਦੀ,
ਨਾਗ ਮਾਤਾ ਜਿਉਂ ਸੂਰਸਾ ਦੇਵੀ,
ਕੁਦਰਤ ਸੰਗ ਹਮਬਿਸਤਰ ਹੋਵੇ...

ਪਿੱਪਲ ਜੀਕਣ ਸੱਪ ਖੜੱਪਾ,
ਵਿੱਚ ਉਜਾੜਾਂ ਫ਼ਨ ਖਿਲਾਰੀ,
ਅਹੀ ਸਰਪਣੀ ਰੂਪੀ ਪੌਣਾਂ,
ਦੀ ਕੁੰਡਲੀ ਵਿੱਚ ਫਸਦਾ ਜਾਵੇ,
ਤਾਰਾਮੰਡਲੋਂ ਨਿੱਖੜ ਪੂਛਲ,
ਨੌਂ ਖੰਡਾਂ ਦੀਆਂ ਤੈਹਾਂ ਚੀਰੇ,
ਜਿਉਂ ਧਾਮਨ ਕੋਈ ਚਮਕ ਖਿਲਾਰੀ,
ਵਿੱਚ ਵਾਹਣਾਂ ਦੇ ਨੱਸਦਾ ਜਾਵੇ...

ਗਰਜ ਗਰਜ ਕੇ ਚਿੱਟੇ ਬੱਦਲ,
ਹੰਭੇ ਪਰ ਕਾਲ਼ੀ ਬਦਲੋਟੀ,
ਨਾਗ ਭੁਯੰਗਮ ਜਿਉਂ ਧਰਤੀ ਦੀ,
ਹਿੱਕੜੀ 'ਤੇ ਫੁੰਕਾਰਾ ਮਾਰੇ,
ਤੇ ਧਰਤੀ ਜਿਉਂ ਸਗਲ ਸਰਪਣੀ,
ਤਿਲਕ ਧਾਰੀ ਡੱਸੀ ਨਾ ਜਾਵੇ,
ਪਰ ਸੁੱਤੇ ਪਏ ਨੀਲ ਸਰਾਂ ਨੂੰ,
ਜ਼ਹਿਰ ਚੜੇ ਜਿਉਂ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ....

ਧਰਤੀ ਜੀਕਣ ਸ਼ੇਸ਼ ਨਾਗ ਕੋਈ,
ਇੱਕ ਸਦੀ ਮਗਰੋਂ ਦੇਹ ਪਲਟੇ,
ਤੇ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਜਿਉਂ ਅਹਿਵਰ ਸੱਪ ਦੀ,
ਸੁੰਦਰਤਾ ਅਸੀਮ ਕਹਾਵੇ,
ਅਜਬ ਅਚੰਭੇ ਕਰਦੀ ਕੁਦਰਤ,
ਈਕਣ ਅਨਹਦ ਨਾਦ ਵਜਾਵੇ,
ਜਿਉਂ ਅਫ਼ਸੁਰਦਾ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਕੋਈ,
ਵਿੱਚ ਸਮਾਧੀ ਲੀਨ ਹੋ ਜਾਵੇ...
=====
ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ
ਨਜ਼ਮ
ਦਿਲ ਦੇ ਵਾਹਣੀਂ ਬਿਰਹੋਂ ਜਿੰਮੇ,
ਜੇਠੇ ਗ਼ਮ ਦੇ ਛਿੱਟੇ,
ਕੱਲਰਧਾਰੀ ਛੰਬਾਂ ਕੁੱਖੋਂ,
ਪੀੜ ਸੇਮਾ ਬਣ ਫਿੱਟੇ,
ਸ਼ਾਹ ਕਾਲੀਆਂ ਨੰਗੀਆਂ ਧੁੱਪਾਂ,
ਨੇਹਰੇ ਦੁੱਧੋਂ ਚਿੱਟੇ,
ਰਾਖ਼ਸ਼ ਰੂਪੀ ਬਾਂਝ ਅਚੰਭੇ,
ਕਿਸ ਜੰਮੇ ਕਿਸ ਦਿੱਤੇ...?

ਸਤਵਰਗੇ ਦੀ ਰਾਖ ਸੜੇਂਦੀ,
ਸੰਗ ਮਟੈਲ਼ੇ ਪਿੱਤੇ,
ਚੀਸਾਂ ਸੰਗ ਨਿਰਲੋਈ ਦੇਹੀ,
ਲੋਚੇ ਕਾਮੀ ਕਿੱਤੇ,
ਹਿਜਰਾਂ ਢਿੱਡੀਂ ਗ਼ਮ ਭਰੂਣੇ,
ਬੱਝੇ ਕਾਲ ਦੀ ਹਿੱਤੇ,
ਪੀੜਾਂ ਸਨਮੁੱਖ ਰੂਹ ਵਿਛੁੰਨੀ,
ਕੀਕਣ ਛਾਤੀ ਪਿੱਟੇ..?

ਨੈਣੀਂ ਉਜਵਲ ਮੈਲ਼ੇ ਚਾਨਣ,
ਕਾਲ਼ੇ ਚੰਨੋ ਲੀਤੇ,
ਲਰਜ਼ਣ ਪਾਣੀ ਖਾਰੇ ਖਾਰੇ,
ਚੁੰਮ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਗਿੱਟੇ,
ਯਾਦਾਂ ਦੇ ਹਮਸਾਏ ਸੁਫ਼ਨੇ,
ਅਣਜੰਮਿਆ ਹੀ ਸਿੱਟੇ,
ਕ਼ਾਤਿਲ ਬਣ ਜਿੰਦੜੀ ਦੀ ਸੌਂਕਣ,
'ਆਤਮਹੱਤਿਆ' ਜਿੱਤੇ !!!!
=====
ਜੋਤ
ਨਜ਼ਮ

ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਰੇ ਦੀਆਂ ਕ਼ਬਰਾਂ ਵੱਲੇ,
ਰਾਖ਼ਸ਼ ਰੂਪੀ ਗਗਨ ਥੱਲੇ,
ਚੱਪਾ ਥਾਂ ਇਕ ਦੀਵਾ ਮੱਲੇ,
ਤੇਲ ਤਲੀ ਕੁ ਜਿਹਦੇ ਪੱਲੇ,
ਦੋ ਕ਼ਬਰਾਂ ਦੀ ਵਿੱਥ ਵਿਚਾਲੇ,
ਜੋਤ ਜਗੇਂਦੀ ਰਤਾ ਨਾ ਠੱਲ੍ਹੇ,
ਨਮ ਹਵਾਵਾਂ ਖਾੜੀ ਘੱਲੇ,
ਪਰ ਇਹ ਨਮੀ ਨਾ ਜੋਤੀ ਝੱਲੇ,
ਦੋਹੇਂ ਸੁੱਤੀਆਂ ਕ਼ਬਰਾਂ ਉੱਤੇ,
ਰੋਜ਼ ਆ ਬੈਠਣ ਜੁਗਨੂੰ ਝੱਲੇ,
ਚੁਗਣ ਹਨੇਰਾ ਕੱਲਮ-ਕੱਲੇ,
ਚੌਰ ਕਰੇਂਦੇ ਬੋਹੜ ਦੁਵੱਲੇ,
ਨਾਗਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਕਾਣਾ ਜੋੜਾ,
ਕੰਢਿਆਂ ਉੱਤੇ ਕੂੰਜ ਲੁਹੀਵੇ,
ਕੌੜਾ ਘੁੱਟ ਚਾਨਣ ਦਾ ਪੀਵੇ,
ਕ਼ਬਰੀਂ ਘੋਰ ਸੰਨਾਟਾ ਥੀਵੇ,
ਭੂਤਾਂ ਦਾ ਹੈਵਾਨੀ ਟੋਲਾ,
ਦੇਖ ਦੀਵੇ ਦੀ ਲਾਟ ਡਰੀਵੇ,
ਝਿੜੀਆਂ ਵਿਚਲਾ ਚਿੱਟਾ ਉੱਲੂ,
ਅੰਬਰ ਦੇ ਹੱਥ ਚੰਨ ਧਰੀਵੇ,
ਦੋ ਮੂੰਹਾ ਇੱਕ ਪੀਲਾ ਡੱਡੂ,
ਦਲਦਲ ਵਿੱਚੋਂ ਕੀਟ ਚੁਗੀਵੇ,
ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਰਾਤ ਗੁਜ਼ਰਦੀ ਜਾਵੇ,
ਜੋਤ ਦੀਵੇ ਦੀ ਮਰਦੀ ਜਾਵੇ,
ਕਾਲੀ ਬਿੱਲੀ ਕ਼ਬਰਾਂ ਉਹਲੇ,
ਭਖ-ਭਖ ਤਾਂਡਵ ਕਰਦੀ ਜਾਵੇ,
ਤੰਤਰ-ਮੰਤਰ ਪੜ੍ਹਦੀ ਜਾਵੇ,
ਦੀਵੇ ਵਾਂਗਣ ਸੜਦੀ ਜਾਵੇ,
ਚਿੱਟੀ ਬਦਲੀ ਅਗਨ ਕੁੰਡ ਦੇ,
ਧੂੰਏਂ ਦਾ ਰੰਗ ਫੜਦੀ ਜਾਵੇ,
ਬਿੱਲੀ ਫੜ ਫੜ ਬੋਹੜ ਦੇ ਬੋਦੇ,
ਗਗਨਾਂ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਦੀ ਜਾਵੇ,
ਜੋਤ ਦੀਵੇ ਦੀ ਧਰਤੀ ਮੱਥੇ,
ਪੀਲਾ ਟਿੱਕਾ ਜੜਦੀ ਜਾਵੇ,
ਦਿਹੁੰ ਦੇਵ ਫਿਰ ਸ਼ਰਮੋ-ਸ਼ਰਮੀ,
ਅਰਨੈਣੀ ਨੂੰ ਤ੍ਰੇਲ ਪਿਆਵੇ,
ਪਰ ਨਾ ਕੂਲੇ ਅੰਗ ਛੁਹਾਵੇ,
ਤਾਹੀਓਂ ਨਿਰਮਲ ਛੋਹਾਂ ਬਾਝੋਂ,
ਲਾਜਵੰਤੜੀ ਨਾ ਕੁਮਲਾਵੇ,
ਪਰ ਚੰਨ ਨੂੰ ਲੱਜਿਆ ਆਵੇ,
ਤੇ ਸੂਰਜ ਪਿਆ ਝਲਕ ਵਿਖਾਵੇ,
ਕਿਰਨਾਂ ਦੇ ਸੰਗ ਪੈਲਾਂ ਪਾਵੇ,
ਕਾਲੀ ਬਿੱਲੀ ਦੌੜੀ ਜਾਵੇ,
ਮੁੜ ਨਾ ਕ਼ਬਰਾਂ ਵੱਲੇ ਆਵੇ,
ਖ਼ੌਰੇ ਉਹਨੂੰ ਕੀ ਡਰ ਖਾਵੇ,
ਚਾਹ ਕੇ ਵੀ ਜੋ ਨਾ ਮੁੜ ਪਾਵੇ,
ਸੁੰਭ ਦਾਨਵ ਦਾ ਨਾਮ ਧਿਆਵੇ,
ਅਰਨੈਣੀ ਬੈਠੀ ਮੁਸਕਾਵੇ,
ਕ਼ਬਰਾਂ ਉੱਤੇ ਚਿੱਤਰ ਵਾਹਵੇ,
ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੋਂ ਧਰੂ ਤਾਰਾ ਲਾਹਵੇ,
ਬ੍ਰਹਮਪੁੱਤਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਮਾਵੇ,
'ਵਾ ਪੁਰੇ ਦੀ ਚਲਦੀ ਜਾਵੇ,
ਕੁਦਰਤ ਧੁੱਪਾਂ ਮਲ਼ਦੀ ਜਾਵੇ,
ਚਹੁੰ ਯੁੱਗਾਂ ਤੋਂ ਇੰਝ ਨਿਰੰਤਰ ,
ਜੋਤ ਸਦੀਵੀ ਬਲ਼ਦੀ ਜਾਵੇ....

Tuesday, September 25, 2012

ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲ ਸਿੰਘ - ਆਰਸੀ 'ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੇਦ




                                        ( Art By: Cehke )
ਆਰਸੀ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੇਦ
ਸਾਹਿਤਕ ਨਾਮ: ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲ ਸਿੰਘ
ਅਜੋਕਾ ਨਿਵਾਸ: ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ
ਆਰਸੀ ਨਾਲ਼ ਸੰਪਰਕ ਸਰੋਤ: ਫੇਸਬੁੱਕ

======
ਸੂਈਆਂ
ਨਜ਼ਮ         
ਵਕ਼ਤ ਨੂੰ ਰੋਕਣਾ
ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ..
ਵਕ਼ਤ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਗੁੱਟ ਤੇ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਘੁੰਮਦੇ ਹਾਂ...

ਦੁਨੀਆਂਦਾਰੀ ਨੂੰ
ਭੁਲੇਖਿਆਂ ਚ ਪਾ
ਕਿੰਨੇ ਵਰ੍ਹੇ ਅਸੀਂ
ਵਕ਼ਤ ਰੋਕ ਰੋਕ ਮਿਲ਼ਦੇ ਰਹੇ.....

....ਕਦੀ ਮੈਂ ਲੰਮੀ ਪਈ
ਘੂਕ ਸੁੱਤੀ ਸੂਈ ਨੂੰ
ਪਿੱਠ ਭਾਰ ਖੜ੍ਹੀ ਕਰ ਦਿੰਦਾ
....ਕਦੀ ਤੂੰ ਗਲਵੱਕੜੀ ਪਾਈ ਬੈਠੀਆਂ
ਸੂਈਆਂ ਦੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ
ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੰਦੀ ..
ਕਦੀ ਆਪਾਂ ਭੱਜੀ ਜਾਂਦੀ ਸੂਈ ਨੂੰ
ਲੱਤ ਅੜਾ ਕੇ ਡੇਗ ਲੈਂਦੇ
ਤੇ ਕਿਸੇ ਰਿਸ਼ੀ ਦੇ ਦਿੱਤੇ ਸਰਾਪ ਵਾਂਗ
ਹੱਥ ਛੁਹਾ ਕੇ ਅਹਿੱਲ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ..

ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਵਰ੍ਹੇ
ਅਸੀਂ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹ ਬਣੇ ਰਹੇ ..
ਹਕੂਮਤਾਂ ਦੇ ਨਸ਼ੇ
ਵਕ਼ਤ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ਚ ਲੈ
ਬਾਵਰੇ ਹੋ ਪੱਬਾਂ ਭਾਰ ਨੱਚਦੇ ਰਹੇ ..

ਫਿਰ ਅਚਾਨਕ
ਮੈਥੋਂ ਤੇਰਾ ਹੱਥ ਛੁੱਟ ਗਿਆ ..

ਘੁੰਗਰੂਆਂ ਦਾ ਸ਼ੋਰ ਕੁਝ
ਮੱਠਾ ਹੋਇਆ
ਤਾਲਮੇਲ ਟੁੱਟਿਆ
ਤੇ ਅਸੀਂ ਡਿੱਗ ਪਏ ..
ਡਿੱਗੇ ਹੋਇਆਂ ਨੂੰ ਸਮਾਂ ਕਦੀ ਬਾਂਹ ਨਈ ਦਿੰਦਾ ..

ਬਾਜ਼ੀਆਂ ਪਲਟ ਗਈਆਂ
ਵਕ਼ਤ ਨੇ
ਵਕ਼ਤ ਸਿਰ
ਵਕ਼ਤ ਸਾਂਭ ਲਿਆ
ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਵਖ਼ਤ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ..

ਹੁਣ ਸੂਈਆਂ ਹੁਕ਼ਮਰਾਨ ਹੋ ਗਈਆਂ
ਤੇ ਅਸੀਂ ਗ਼ੁਲਾਮ ..

ਹੁਣ ਸੂਈਆਂ ਸਾਨੂੰ
ਘੂਕ ਸੁੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਕੱਚੀ ਨੀਂਦੇ ਉਠਾ ਕੇ
ਪਿੱਠ ਭਾਰ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਦੀਆਂ ਨੇ ..

ਹੁਣ ਸੂਈਆਂ ਸਾਡੀ ਗਲਵੱਕੜੀ ਤੋੜ
ਰੋਂਦਿਆਂ ਕੁਰਲਾਉਂਦਿਆਂ ਦੀਆਂ
ਬਾਹਾਂ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੰਦੀਆਂ ਨੇ ..

..ਤੇ ਹੁਣ ਸੂਈਆਂ
ਸਾਡੀਆਂ ਲੱਤਾਂ
ਰਸਮਾਂ ਦੀਆਂ ਸੋਟੀਆਂ ਫਸਾ ਕੇ ਡੇਗਦੀਆਂ ਨੇ
ਤੇ ਅਸੂਲਾਂ ਦੇ ਗੰਗਾਜਲ ਦਾ ਛਿੱਟਾ ਦੇ ਕੇ
ਸਾਨੂੰ ਅਹਿਲ ਕਰ ਦਿੰਦੀਆਂ ਨੇ ..

ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਵਕ਼ਤ ਹੱਥੋਂ
ਹਾਰ ਚੁੱਕੇ ਹਾਂ ..

ਵਕਤ ਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਈ
..ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ..
====
ਅਮੁੱਕ ਸਫ਼ਰ
ਨਜ਼ਮ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਾਪਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ
ਇੱਕ ਸਿੱਧੇ ਪੈਮਾਨੇ ਤੇ ..

ਸਿੱਧਾ ਜਿਹਾ ਹਿਸਾਬ-ਕਿਤਾਬ
ਸਿਫ਼ਰ ਤੋਂ ਸਿਖ਼ਰ ਤੱਕ
ਆਦਿ ਤੋਂ ਅੰਤ
ਤੇ ਸਫ਼ਰ ਤੋਂ ਮੰਜਜ਼ਿਲ ਤੱਕ ..

ਤੇ ਫੇਰ
ਪਾਸੇ ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਦੇਖਦਾ ਸੀ
ਕਿ ਮੈਂ ਕਿੱਥੇ ਕੁ ਖਲੋਤਾ ਹਾਂ ..
ਕਿੰਨੇ ਕ਼ਦਮ ਬਾਕੀ ਨੇ ਅਜੇ
ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੱਕ ..

ਪਰ ਇੱਕ ਦਿਨ
ਇੱਕ ਜੋਗੀ ਆਇਆ

ਨਾ ਕੁਝ ਬੋਲਿਆ
ਨਾ ਕੁਝ ਸੁਣਿਆ

ਮੇਰੇ ਹੱਥੋਂ ਪੈਮਾਨਾ ਖੋਹ ਕੇ
ਓਹਨੇ ਦੋਵਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ਼
ਮੋੜ ਕੇ ਗੋਲ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ..
ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ..

ਕਈ ਵਰ੍ਹੇ
ਮੈਂ ਗੋਲ਼ ਪੈਮਾਨੇ ਤੇ
ਆਪਣੇ 'ਸਿਖ਼ਰ ਸਿਫ਼ਰ' ਲੱਭਦਾ ਰਿਹਾ ..

ਆਦਿ ਅੰਤ ਗੁਆਚ ਗਏ ,
ਮੰਜ਼ਿੰਲਾਂ ਗੁੰਮ ਗਈਆਂ ..
ਰਾਹ ਭਟਕ ਗਏ ...
ਪਰ ਅੱਖਾਂ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਈਆਂ

ਤੇ ਪਿੱਛੇ
ਰਹਿ ਗਿਆ ਤਾਂ ਬੱਸ ਸਫ਼ਰ ..
ਅਮੁੱਕ ਸਫ਼ਰ ...

ਜੋਗੀ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਬੋਲੇ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅਰਥ
ਸਮਝਾ ਗਿਆ
=====
ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਨਜ਼ਮ
ਕਈ ਵਾਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਭਾੜੇ ਤੇ ਕੀਤੇ ਟੱਟੂ ਵਰਗੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਏ
ਬੇਸਹਾਰਾ
ਲਾਚਾਰ
ਤੇ ਬੋਝਲ ...

ਲੱਦੀ ਜਾ ਰਹੇ ਆਂ
ਜਿਸਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਅਸੀਂ
ਗੁਜ਼ਰੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੇ
ਰੂੰ ਦੇ ਫੰਬਿਆਂ ਵਰਗੇ ਬੇਸ਼ਕੀਮਤੀ ਪਲ..

ਬੇਹੀਆਂ ਹੋ ਚੁੱਕੀਆਂ
ਯਾਦਾਂ ਦਾ ਬੋਝ ..
ਜਿਸਦੀਆਂ ਢਾਕਾਂ ਤੇ
ਲਟਕਾ ਰੱਖੀਆਂ ਨੇ ਧੁੰਦਲ਼ੇ ਹੋ ਚੁੱਕੇ
ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਠੜੀਆਂ ..

ਗੱਲ ਕੀ ..
ਸਮੁੱਚਾ ਬੀਤਿਆ ਹੋਇਆ ਕੱਲ੍ਹ
ਇਹਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਚੁਬਾਰਾ ਪਾਈਂ ਬੈਠਾ ਏ ..

ਨਿੱਤ ਨਿੱਤ
ਹਾਲਾਤ ਦੇ
ਹੰਝੂਆਂ ਦਾ ਦਰਿਆ ਪਾਰ ਕਰਦਿਆਂ
ਇਹ ਯਾਦਾਂ
ਗਿੱਲੀਆਂ ਹੋ ਹੋ
ਹੋਰ ਭਾਰੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ...

ਆਖ਼ਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ
ਨਾ ਸਹਿੰਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਇਹ ਅਸਹਿਣਯੋਗ ਭਾਰ
ਹਾਰ ਹੰਭ ਕੇ ,
ਕੁੱਬਾ ਹੋ ਕੇ
ਦਰਿਆ ਵਿਚਾਲੇ ਹੀ ਬਹਿ ਜਾਂਦਾ ਏ
ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਮਕ ਪਸ਼ੂ ..

ਏਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ
ਕਿ 'ਹਾਲਾਤ ਤੁਹਾਡੀ ਹਾਲਤ ਵਿਗਾੜ ਦੇਣ ',
ਸੁੱਟ ਦਿਓ
ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਰ ਸਭ ਸਿੱਲ੍ਹੀਆਂ ਯਾਦਾਂ
ਵਕ਼ਤ ਦੇ ਦਰਿਆ

ਰੋਸ ਨਾ ਕਰਨਾ
ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਦੇ ਉੱਸਰੇ ਚੁਬਾਰੇ ਦੇ
ਢਹਿ ਜਾਣ ਦਾ
ਕਿਉਂਕਿ
ਸਮਾਂ ਪਾ ਕੇ
ਸ਼ਾਹੀ ਇਮਾਰਤਾਂ ਦਾ ਖੰਡਰ ਬਣਨਾ ਤਾਂ ਲਾਜ਼ਮੀ ਏ ...

ਮੁਕਤ ਕਰੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪਸ਼ੂ ਨੂੰ
ਏਸ ਬੇਲੋੜੇ ਭਾਰ ਤੋਂ
ਤੇ ਦਿਓ
ਦੁਬਾਰਾ ਉੱਠਣ ਦਾ ਮੌਕਾ,

ਮੁੜ ਤਿਆਰ ਕਰੋ
ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੀਆਂ ਗੱਠੜੀਆਂ
ਇਹਦੇ ਲੱਕ ਦੁਆਲੇ ਬੰਨ੍ਹਣ ਲਈ..
ਲੈ ਜਾਓ ਏਸ ਪਾਰੋਂ ਓਸ ਪਾਰ ..
ਪਾਰ ਕਰਕੇ ਮੰਝਧਾਰ

ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ
ਇਸ ਪਾਰ... ਤੁਹਾਡਾ ਗੁਜ਼ਰਿਆ ਕੱਲ੍ਹ ਸੀ ..
ਓਸ ਪਾਰ... ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਕੱਲ

ਪਿੱਛੇ ਮੁੜਨਾ ਕਿ ਅੱਗੇ ਵੱਧਣਾ
ਫ਼ੈਸਲਾ ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥ ਚ .......ਨਹੀਂ ਪੈਰਾਂ ਚ ਹੈ ..

ਕਿਉਂਕਿ ਪੈਰ ਹੀ
ਨਿਰਧਾਰਿਤ ਕਰਦੇ ਨੇ ਮੰਜ਼ਿਲਾਂ,
ਹੱਥਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਰਾਹਾਂ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰੇ ਕਰਨੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ...

Sunday, September 23, 2012

ਸੁਖਰਾਜ ਮਾਨ ਮੌੜ - ਆਰਸੀ 'ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੇਦ



ਆਰਸੀ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੇਦ
ਸਾਹਿਤਕ ਨਾਮ: ਸੁਖਰਾਜ ਮਾਨ
ਮੌੜ

ਅਜੋਕਾ ਨਿਵਾਸ: ਵਿਸ਼ਾਖਾਪਟਨਮ, ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ
ਆਰਸੀ ਨਾਲ਼ ਸੰਪਰਕ ਸਰੋਤ: ਫੇਸਬੁੱਕ

=====
ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗ
ਨਜ਼ਮ
ਅੱਜ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ
ਉਸੇ ਕੈਫੇ ਵਿੱਚ ਫਿਰ ਮਿਲ਼ਦਾ ਹਾਂ
ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗ
ਤੇਰਾ ਚਿਹਰਾ ਵੀ ਉਹੀ
ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗ
ਤੇਰੀ ਮੁਸਕਾਨ ਵੀ ਉਹੀ
ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗ
ਤੇਰੇ ਜਿਸਮ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਵੀ ਉਹੀ
ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗ
ਤੇਰਾ ਕੌਫ਼ੀ ਦਾ ਸਵਾਦ ਦੱਸਣਾ ਵੀ ਉਹੀ
ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗ
ਤੇ ਅਖੀਰ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਣ ਲੱਗਦਾ ਏ
ਤੂੰ ਬਦਲਦੀ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ???
ਪੀਜ਼ੇ ਦੀਆਂ ਕੀਮਤਾਂ ਤਾਂ ਨਿੱਤ ਬਦਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ
ਤੇ ਫੇਰ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰਾ ਪੀਜ਼ੇ ਨਾਲ਼ ਤੇਰੀ ਤੁਲਨਾ ਕਰਨਾ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਬਕਵਾਸ ਖ਼ਿਆਲ ਲਗਦੈ
ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ ਹੀ ਬਕਵਾਸ ਬਣ ਚੱਲਿਆਂ ਹਾਂ
ਦਿਨ-ਬ-ਦਿਨ
ਤੇ ਫਿਰ ਇਸ ਸਭ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਲਈ
ਮੈ ਇਕ ਬਹਾਨਾ ਘੜ ਲੈਨਾਂ
ਮੈਂ ਵੀ ਤਾਂ ਉਹੀ ਹਾਂ
ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗ
=====
ਪਿਆਸ
ਨਜ਼ਮ
ਪਿਆਸ
ਰਾਤੀਂ ਮੈਨੂੰ ਕ਼ਬਰਿਸਤਾਨ ਲੈ ਗਈ
ਆਪਣੇ ਨਾਲ਼
ਮੈਂ ਆਹਿਸਤਾ ਆਹਿਸਤਾ ਪੱਬ ਰੱਖਾਂ
ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚ
ਮਤੇ ਮੁਰਦੀਆਂ ਦੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਜਾਗ ਹੀ ਨਾ ਜਾਣ
ਤੇ ਉਹ ਬੇਧੜਕ ਬੇਝਿਜਕ
ਆਪਣੇ ਕੂਲ਼ੇ ਪੈਰਾਂ ਨਾਲ਼
ਪੂਰਾ ਕ਼ਬਰਿਸਤਾਨ ਗਾਹੀ ਜਾਵੇ
ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ
ਕਿਉਂ ਡਰਦੈਂ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਸਪਰਸ਼ ਤੋਂ
ਇਹ ਤਾਂ ਆਪ ਵਿਚਾਰੀਆਂ ਪਿਆਸੀਆਂ ਨੇ
ਕਿਸੇ ਦੇ ਸਪਰਸ਼ ਦੀਆਂ
ਜਦ ਵਾਪਿਸ ਮੁੜੇ
ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਿਆ
ਰੂਹਾਂ ਦੀ ਪਿਆਸ ਮਿਟ ਚੁੱਕੀ ਸੀ
ਤੇ ਮੇਰਾ ਅੰਦਰ ਸੁੱਕਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ
=====
ਗੁੰਮਨਾਮ ਔਰਤ
ਨਜ਼ਮ
ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਤਾਂ ਨਹੀਂ
ਪਰ ਮੈਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਤਾਂ ਬੜੀ ਹੋਵਾਂਗੀ
ਜਿਸ ਦਿਨ ਕਿਵੇਂ ਨਾਂ ਕਿਵੇਂ
ਬਚਦੀ-ਬਚਾਉਂਦੀ
ਘਰਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਨੂੰ
ਅੱਗ ਲਾਉਂਦੀ
ਆ ਪਹੁੰਚੀ
ਇਕ ਨਰਮ ਲੋਥੜਾ ਬਣ ਕੇ
ਪਰੀ ਬਣਨ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਭਰ ਕੇ
ਇਹ ਸੰਸਾਰ ਤੱਕਣ,
ਮੇਰੇ ਅਜ਼ਾਦ ਹਵਾ '
ਮਸਤੀ ਨਾਲ਼ ਵਿਚਰਨ ਦੇ
ਉਮਰ ਦੇ ਵਧਣ ਨਾਲ਼
ਲਗਾਮਾਂ ਕਸਦੀਆਂ ਗਈਆਂ,
ਹਰ ਨਵਾਂ ਸਾਲ
ਮੇਰੇ ਉੱਭਰਦੇ ਜਿਸਮ ਲਈ
ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸੰਗਲ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦਾ,
ਤੇ ਮੇਰਾ ਹਰ ਖ਼ਾਬ
ਮੇਰੇ ਲਈ ਹਸੀਨ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਘਾਟੀ ਨਹੀਂ
ਇੱਕ ਉਜਾੜ ਜੰਗਲ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦਾ,
ਤੇ ਇੱਕ ਅਰਸੇ ਬਾਅਦ
ਉਹੀ ਖ਼ਾਬਾਂ ਦਾ ਵੀਰਾਨ ਜੰਗਲ
ਮੇਰਾ ਸਹਾਰਾ ਮੇਰੀ ਪਹਿਚਾਣ ਬਣਿਆ,
ਜਦ ਮੇਰਾ ਦੋ ਦੋ ਘਰਾਂ ਦਾ
ਆਪਣਾ ਸੰਸਾਰ
ਮੇਰੇ ਲਈ ਅਣਜਾਣ ਬਣਿਆ,
ਮੇਰੇ ਗ੍ਰੰਥ ਪੜ੍ਹਨ ਦੇ ਅਰਮਾਨਾਂ ਤੇ
ਬਸ ਗ੍ਰੰਥੀ ਦੀਆਂ ਚਾਰ ਲਾਈਨਾਂ ਨੇ
ਬਰੇਕਾਂ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀਆਂ,
ਤੇ ਮੇਰੇ ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਦੀ ਪਤਨੀ
ਬਣਨ ਦੀਆਂ ਰੀਝਾਂ
ਵਿਆਹ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਰਾਤ ਨੇ ਹੀ ਮੁਕਾ ਦਿੱਤੀਆਂ,
ਹੁਣ ਤਾਅਨੇ ਮਿਹਣਿਆਂ ਦੀ ਅੱਗ
ਸਾੜ ਦਿੰਦੀ ਏ
ਮੇਰੇ ਜੰਗਲ ਨੂੰ
ਤੇ ਏਸ ਜੰਗਲ ਦਾ ਧੂੰਆਂ
ਬਦਲ ਦਿੰਦੈ
ਮੇਰੇ ਕਾਲੇ ਸ਼ਾਹ ਵਾਲ਼ਾਂ ਨੂੰ
ਚਾਂਦੀ ਰੰਗੇ ਉਲਝੇ ਝਾਟੇ
ਤੇ ਆਖ਼ਿਰ ਮੈਂ
ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ
ਇੱਕ ਗੁੰਮਨਾਮ ਔਰਤ
======
ਸਭ ਕੁਛ ਬਦਲਦਾ ਰਹਿੰਦੈ
ਨਜ਼ਮ
ਖ਼ਿਆਲ, ਮੂਡ, ਅਦਾ, ਫ਼ਿਜ਼ਾ
ਸਭ ਕੁਛ ਬਦਲਦਾ ਰਹਿੰਦੈ
ਫੇਰ ਵੀ ਮੈਂ ਭਟਕਦਾ ਨਹੀਂ
ਪਰ ਕੋਈ ਚੀਜ਼
ਸਥਿਰ ਰਹਿੰਦੀ ਏ
ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ
ਜਿਹੜੀ ਮੇਰੇ ਪਛਾਣ ਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ
ਪਰ ਏਨਾ ਜ਼ਰੂਰ ਜਾਣ ਗਿਆ ਹਾਂ
ਕਿ ਓਹ ਸਥਿਰਤਾ
ਮੈਨੂੰ ਭਟਕਾਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ........


Friday, September 21, 2012

ਕੁਲਜੀਤ ਖੋਸਾ - ਆਰਸੀ 'ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੇਦ

 ਆਰਸੀ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੇਦ
ਸਾਹਿਤਕ ਨਾਮ: ਕੁਲਜੀਤ ਖੋਸਾ
ਅਜੋਕਾ ਨਿਵਾਸ: ਮਲੇਸ਼ੀਆ
ਆਰਸੀ ਨਾਲ਼ ਸੰਪਰਕ ਸਰੋਤ: ਫੇਸਬੁੱਕ
=====



ਜੇ ਤੂੰ ਕੁਝ ਮੰਗਣਾ ਏਂ ਰੱਬ ਕੋਲੋਂ ਮੇਰੇ ਲਈ

ਗੀਤ
ਜੇ ਤੂੰ ਕੁਝ ਮੰਗਣਾ ਏਂ ਰੱਬ ਕੋਲ਼ੋਂ ਮੇਰੇ ਲਈ,
ਇੱਕੋ ਅਰਦਾਸ ਸਦਾ ਰਹੀਂ ਦਿਲੋਂ ਕਰਦੀ,
ਕਿ ਰੋਜ਼ ਕੁਝ ਲਿਖਦਾ ਰਹਾਂ ਮੈਂ ਚੰਨੋ ਤੇਰੇ ਲਈ

ਸੂਰਜ ਤੇ ਚੰਨ ਉੱਤੇ ਜਾ ਕੇ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਲਿਖਾਂ
ਕੋਈ ਵੀ ਨਾ ਛੱਡਾਂ ਐਸੀ ਥਾਂ ਜਿੱਥੇ ਨਾਂ ਲਿਖਾਂ
ਢਲ਼ਦੀ ਹੋਈ ਸ਼ਾਮ ਵਿੱਚ ਲਿਖ ਕੇ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ,
ਰਹਾਂ ਮੰਗਦਾ ਦੁਆਵਾਂ ਤੇਰੇ ਸੱਜਰੇ ਸਵੇਰੇ ਲਈ
ਕਿ ਰੋਜ਼ ਕੁਝ ਲਿਖਦਾ ਰਹਾਂ ਮੈਂ ਚੰਨੋ ਤੇਰੇ ਲਈ....

ਕਾਸ਼! ਰੱਬ ਲਿਖ ਦੇਵੇ ਐਸੀ ਤਕ਼ਦੀਰ ਮੇਰੀ
ਅੰਬਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜਾ ਬਣਾਵਾਂ ਤਸਵੀਰ ਤੇਰੀ
ਜਿੱਥੇ ਸੋਹਣਾ ਜਿਹਾ ਮੁੱਖ ਤੇਰਾ ਚੰਨ ਬਣ ਚਮਕੇ
ਬਣ ਜੇ ਮੁਸੀਬਤ ਨਿਰੀ ਰਾਤ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਲਈ
ਕਿ ਰੋਜ਼ ਕੁਝ ਲਿਖਦਾ ਰਹਾਂ ਮੈਂ ਚੰਨੋ ਤੇਰੇ ਲਈ....

ਸੱਸੀ ਸੋਹਣੀ ਸਾਹਿਬਾਂ ਜਾਂ ਹੀਰ ਜੇਹੀ ਹੂਰ ਲਿਖਾਂ
ਜਾਂ ਅੰਬਰਾਂ ਤੋਂ ਆਈ ਤੈਨੂੰ ਪਰੀ ਤਾਂ ਜ਼ਰੂਰ ਲਿਖਾਂ
ਦਿਲ ਕਰੇ ਲਿਖ ਦੇਵਾਂ ਫੁੱਲ ਕੋਈ ਗੁਲਾਬ ਦਾ
ਜੋ ਵੰਡਦਾ ਰਹੇ ਮਹਿਕਾਂ ਸਦਾ ਚਾਰ ਚੁਫ਼ੇਰੇ ਲਈ
ਕਿ ਰੋਜ਼ ਕੁਝ ਲਿਖਦਾ ਰਹਾਂ ਮੈਂ ਚੰਨੋ ਤੇਰੇ ਲਈ....
=====
ਯਾਦ ਤੈਨੂੰ ਕਰੀ ਜਾਵਾਂ
ਗੀਤ
ਵੇਖ ਵੇਖ ਹਾਲ ਮੇਰਾ
ਚੰਨ ਮਾਮਾ ਹੱਸੀ ਜਾਵੇ
ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਡਾਰ ਵੀ
ਤਾਹਨੇ ਪਈ ਕੱਸੀ ਜਾਵੇ
ਪਰ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਬੈਠਾ
ਮੈਂ ਹੌਂਕੇ ਭਰੀ ਜਾਵਾਂ
ਨਾਮ ਤੇਰਾ ਲੈ ਕੇ
ਸਾਹਵੇਂ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ਬਹਿ ਕੇ
ਯਾਦ ਤੈਨੂੰ ਕਰੀ ਜਾਵਾਂ
ਯਾਦ ਤੈਨੂੰ ਕਰੀ ਜਾਵਾਂ ....

ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਆ ਕੇ
ਸੀ ਪਤੰਗੇ ਪਏ ਹੱਸਦੇ
ਚਾਈਂ ਚਾਈਂ ਅੱਗ ਉੱਤੇ
ਜਾ ਕੇ ਰਹੇ ਮੱਚਦੇ
ਵੇਖ ਹੋਂਸਲਾ ਵੀ ਆਵੇ
ਪਰ ਦਿਲੋਂ ਬਹੁਤ ਡਰੀ ਜਾਵਾਂ
ਨਾਮ ਤੇਰਾ ਲੈ ਕੇ
ਸਾਹਵੇਂ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ਬਹਿ ਕੇ
ਯਾਦ ਤੈਨੂੰ ਕਰੀ ਜਾਵਾਂ
ਯਾਦ ਤੈਨੂੰ ਕਰੀ ਜਾਵਾਂ ....

ਹੌਲ ਜਿਹਾ ਪਈ ਜਾਵੇ
ਕੁੱਤਿਆਂ ਦਾ ਰੋਣ ਸੁਣ
ਕਾਂਬਾ ਜਿਹਾ ਛਿੜੀ ਜਾਵੇ
ਉੱਲੂਆਂ ਦੇ ਬੋਲ ਸੁਣ
ਬਲ਼ੇ ਦੁੱਖਾਂ ਵਾਲੀ ਭੱਠੀ
ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਮੈਂ ਠਰੀ ਜਾਵਾਂ
ਨਾਮ ਤੇਰਾ ਲੈ ਕੇ
ਸਾਹਵੇਂ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ਬਹਿ ਕੇ
ਯਾਦ ਤੈਨੂੰ ਕਰੀ ਜਾਵਾਂ
ਯਾਦ ਤੈਨੂੰ ਕਰੀ ਜਾਵਾਂ ....

ਮੱਠੀ ਮੱਠੀ ਪੌਣ ਪਈ
ਵਗੇ ਪੁਰੇ ਵੱਲ ਦੀ
ਅੱਖੀਆਂ ਚ ਪੀੜ
ਹੰਝੂਆਂ ਨੂੰ ਪੱਖੀ ਝੱਲ ਦੀ
ਗ਼ਮਾਂ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰਾਂ
ਡੁੱਬ ਕੇ ਵੀ ਤਰੀ ਜਾਵਾਂ
ਨਾਮ ਤੇਰਾ ਲੈ ਕੇ
ਸਾਹਵੇਂ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ਬਹਿ ਕੇ
ਯਾਦ ਤੈਨੂੰ ਕਰੀ ਜਾਵਾਂ
ਯਾਦ ਤੈਨੂੰ ਕਰੀ ਜਾਵਾਂ .....

ਯਾਦਾਂ ਵਾਲੇ ਕੀੜੇ ਮੈਨੂੰ
ਨੋਚ ਨੋਚ ਖਾਈ ਜਾਣ
ਅੱਲੇ ਅੱਲੇ ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਤੇ
ਲੂਣ ਜਿਹਾ ਪਾਈ ਜਾਣ
ਇੱਕ ਪਲ ਵਿੱਚ ਯਾਰਾ!
ਸੌ ਸੌ ਵਾਰ ਮਰੀ ਜਾਵਾਂ
ਨਾਮ ਤੇਰਾ ਲੈ ਕੇ
ਸਾਹਵੇਂ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ਬਹਿ ਕੇ
ਯਾਦ ਤੈਨੂੰ ਕਰੀ ਜਾਵਾਂ
ਯਾਦ ਤੈਨੂੰ ਕਰੀ ਜਾਵਾਂ ....
=====
ਖ਼ਾਬ ਕੁਆਰਾ ..
ਗੀਤ
ਮਨ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਚੈਨ ਨਾ ਆਵੇ
ਡਰ ਜਿਹਾ ਦਿਲ ਨੂੰ ਵੱਢ ਵੱਢ ਖਾਵੇ
ਅੱਧੀ ਰਾਤੀਂ ਗੀਤ ਹਿਜਰ ਦਾ
ਫ਼ਕੀਰ ਕੋਈ ਕ਼ਬਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਗਾਵੇ
ਕੁੱਤਿਆਂ ਦਾ ਹਾਏ ਰੋਣ ਜਿਹਾ ਸੁਣ ਕੇ
ਕਿਸੇ ਦੀ ਹੋਣੀ ਆਉਣ ਦਾ ਸੁਣ ਕੇ
ਦੂਰ ਕਿਤੇ ਇੱਕ ਰੁੱਖ ਦੇ ਥੱਲੇ
ਬਿੱਲੀਆਂ ਦਾ ਝੁੰਡ ਪਿੱਟੀ ਜਾਵੇ
ਮਨ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਚੈਨ ਨਾ ਆਵੇ
ਡਰ ਜਿਹਾ ਦਿਲ ਨੂੰ....

ਰਾਤ ਰਾਣੀ ਦੀ ਚਾਲ ਵੇਖ ਕੇ
ਆਸ਼ਿਕ਼ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਵੇਖ ਕੇ
ਚੰਨ ਮਾਮਾ ਵੀ ਦਰਿੰਦਾ ਬਣਿਆ
ਸ਼ੈਤਾਨੀ ਹਾਸਾ ਹੱਸੀ ਜਾਵੇ
ਮਨ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਚੈਨ ਨਾ ਆਵੇ
ਡਰ ਜਿਹਾ ਦਿਲ ਨੂੰ....

ਤਾਰੇ ਵਾਂਗ ਪ੍ਰੇਤਾਂ ਜਾਪਣ
ਤੁਰਦੇ ਦਾ ਪਰਛਾਵਾਂ ਨਾਪਣ
ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਬੈਠਾ ਉੱਲੂ
ਕੈਦੋਂ ਵਾਂਗਰ ਤੱਕੀ ਜਾਵੇ
ਮਨ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਚੈਨ ਨਾ ਆਵੇ
ਡਰ ਜਿਹਾ ਦਿਲ ਨੂੰ....

ਕੰਨਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੁੰਦਰਾਂ ਪਾ ਕੇ
ਮੱਥੇ ਕਾਲ਼ਾ ਟਿੱਕਾ ਲਾ ਕੇ
ਮਨ ਦਾ ਮਜਨੂੰ ਟਿੱਲੇ ਬੈਠਾ
ਵਾਂਗ ਸੁਹਾਗਣ ਜੱਚੀ ਜਾਵੇ
ਮਨ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਚੈਨ ਨਾ ਆਵੇ
ਡਰ ਜਿਹਾ ਦਿਲ ਨੂੰ....

ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਜਗਾ ਕੇ ਮੈਨੂੰ
ਦਿਲ ਦਾ ਦਰਦ ਸੁਣਾ ਕੇ ਮੈਨੂੰ
ਖੋਸੇ ਦਾ ਇੱਕ ਖ਼ਾਬ ਕੁਆਰਾ
ਪੈੜ ਮੌਤ ਦੀ ਨੱਪੀ ਜਾਵੇ
ਮਨ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਚੈਨ ਨਾ ਆਵੇ
ਡਰ ਜਿਹਾ ਦਿਲ ਨੂੰ....
 =====
ਇਕ ਵਾਰ ਤੇਰੇ ਲਈ ਯਾਰਾ..
ਗੀਤ
ਰੱਬ ਦੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ ਅੱਗੇ
ਮੈਂ ਕੇਰਾਂ ਅੜ ਕੇ ਵੇਖਾਂਗਾ
ਇਕ ਵਾਰ ਤੇਰੇ ਲਈ ਯਾਰਾ
ਮੋਤ ਨਾਲੜ ਕੇ ਵੇਖਾਂਗਾ

ਭਾਵੇਂ ਬੈਠਾ ਝਨਾਂ ਤੋਂ ਪਾਰ ਹੋਵੇਂ
ਜਾਂ ਡੁੱਬਦਾ ਅੱਧ ਵਿਚਕਾਰ ਹੋਵੇਂ
ਤੇਰੀ ਇੱਕ ਆਵਾਜ਼ ਹੀ ਕਾਫੀ ਏ,
ਕੱਚਿਆਂ ਤੇ ਵੀ ਤਰ ਕੇ ਵੇਖਾਂਗਾ
ਰੱਬ ਦੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ ਅੱਗੇ
ਮੈਂ ਕੇਰਾਂ ਅੜ ਕੇ...

ਪੁੰਨੂੰ ਥਾਂ ਆਪਾ ਵਰਤ ਲਈਂ,
ਮੈਨੂੰ ਸੱਸੀ ਵਾਂਗੂੰ ਪਰਖ ਲਈਂ,
ਸਿਖ਼ਰ ਦੁਪਿਹਰੇ ਤਪਦੇ ਥਲਾਂ ਦੀ
ਰੇਤ ਚ ਸੜ ਕੇ ਵੇਖਾਂਗਾ
ਰੱਬ ਦੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ ਅੱਗੇ
ਮੈਂ ਕੇਰਾਂ ਅੜ ਕੇ...

ਪੰਜੇ ਵਕ਼ਤ ਨਮਾਜ਼ਾਂ ਕਰ ਕੇ
ਵੇਦ ਗਰੰਥਾਂ ਨੂੰ ਜਾਂ ਪੜ ਕੇ
ਜੇ ਮਿਲ ਸਕਦੀ ਏ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਏਦਾਂ
ਚੱਲ ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਵੇਖਾਂਗਾ
ਰੱਬ ਦੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ ਅੱਗੇ
ਮੈਂ ਕੇਰਾਂ ਅੜ ਕੇ...

 ਕਿਤੇ ਮਾਰ ਰੱਬ ਦੀ ਪੈ ਗਈ ਜੇ,
ਤੈਨੂੰ ਹੋਣੀ ਕਿਧਰੇ ਲੈ ਗਈ ਜੇ,
ਤੂੰ ਡਰੀਂ ਨਾ ਹੱਕ਼ ਆਪਣੇ ਲਈ
ਜੂਹ ਰੱਬ ਦੀ ਵੜ ਕੇ ਵੇਖਾਂਗਾ,
ਰੱਬ ਦੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ ਅੱਗੇ
ਮੈਂ ਕੇਰਾਂ ਅੜ ਕੇ...